شعر نو سروده خانم محمدی (هزاره)

کاش میشد فهمید از تپش های هراس فاصله رنجیده ای،
یا من از کوچ احساس تو از ییلاق نگاه خاطره بی خبرم!
هر کجا هستی و هر بار با دویدن هایت از شن ماسه دیروز،
دل به دریای خیالم می زنی بر سخره ام ریز سرگردانی خلیج شانه ات را که جزیره نجات من و تو همین تاباتاب دلتنگی هاست.

****

زندگی رسم خوشایندی اگر بود،
چشمان تو آن را فهمید!
من که ابر بودم و قلب نوپای من از روز ازل می بارید!!

****

شبیه شاعر باران به چشمان تو محتاجم!
تو بگو دوستت دارم را
چگونه ذوب در احساس غزل باید کرد
تا عشق بنویسد غم دلتنگی را

**شاعر: نجمه محمدی***